Σκέψεις για κάποιον.... Θεό

"Ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους συνετούς ανθρώπους" είχε πει ο Λούθηρος και με το δίκιο του.
Δεν είπε όμως το εξής: "Ο Θεός μπορεί να υπάρξει ακόμη λιγότερο χωρίς τους ανόητους ανθρώπους".

Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω η έννοια της αμαρτίας δεν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Οι Έλληνες είχαν δημιουργήσει τους Θεούς τους - εκτός από την δύναμή τους, και με πολλά πάθη. Ήταν πιο φυσικοί και πιο πραγματικοί από τον Θεό των Ιουδαίων. Οι Θεοί των Ελλήνων είχαν σχέση με την φύση.

Οι Έλληνες έστρεψαν την ιδεαλιστική τους τάση προς τα πάθη και τα αγάπησαν, τα εξύψωσαν και τα θεοποίησαν. Προφανώς το πάθος, τους έκανε να νιώθουν όχι μόνο πιο ευτυχισμένοι αλλά και πιο καθαροί και πιο θεϊκοί....

Οι Έλληνες έκαναν ανακαλύψεις σε όλους τους τομείς, οι Εβραίοι έκαναν.... αποκαλύψεις.

Οι Εβραίοι δημιούργησαν έναν Θεό που έπρεπε να επιβληθεί με τον φόβο.

Αν ο Θεός των Εβραίων ήθελε να γίνει αντικείμενο αγάπης θα έπρεπε πρώτα να παραιτηθεί από το να κρίνει και από το να απονέμει... δικαιοσύνη. Ενας δικαστής, ακόμα και μεγαλόψυχος δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο αγάπης....

Γιατί πως γίνεται ενας Θεός που αγαπάει τους ανθρώπους - με τον όρο να τον πιστεύουν - να ρίχνει τρομερές ματιές και απειλές σε όποιον δεν πιστεύει σε αυτή την αγάπη;

Μια αγάπη κλεισμένη μέσα σε όρους συμβολαίου...
Μια αγάπη που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ούτε το αίσθημα της τιμής, ούτε το αίσθημα της δίψας για εκδίκηση....

"Και τι σε νοιάζει εσένα αν εγώ σ' αγαπώ;"
Αυτό είναι μια επαρκής κριτική για όλο τον χριστιανισμό.

Τελικά μήπως ο άνθρωπος απογυμνώνει τον εαυτό του από κάθε αρετή για να την δώσει στον Θεό;

Πως γίνεται ο Θεός να έχει λιγότερη αξιοπρέπεια από το δημιούργημά του;

Μήπως αυτοί που πιστεύουν σε έναν τέτοιο Θεό έχουν μέσα τους "έναν νεκρό Θεό;"

Από την άλλη - για να κάνω και τον συνήγορο του διαβόλου - μήπως και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό έχουν μέσα τους "έναν νεκρό άνθρωπο;"

Μάλλον η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Και στη μέση αυτών των δύο βρίσκεται η αναζήτηση.
Αυτή η τάση της ψυχής που βρίσκεται μόνο στο ανθρώπινο είδος και που χάρη σε αυτήν μπόρεσε ο άνθρωπος να ξεφύγει από την ζωϊκή κατάσταση και να εξυψώσει το πνεύμα του.

Εγώ αν ήμουν Θεός θα αγαπούσα τον άνθρωπο μόνο γι αυτόν τον λόγο. Για την αναζήτησή του να με ψάχνει....
Δεν θα απαιτούσα να με προσκυνήσει....
Δεν θα απαιτούσα να με αποδεχθεί από φόβο...

Και φυσικά δεν θα του αποκαλυπτόμουνα....